Filia w Raszowej
4.04.2018- lekcja biblioteczna „Zwyczaje i tradycje wielkanocne”
Na spotkaniu z uczniami grupy młodszej autorka wyjaśniła znaczenie „Wielkich Dni”;
Wielką Środę nazywano kiedyś” Środą Żurową” bo tego dnia należało się pozbyć wszelkich „żurów” czyli brudów. Wśród zwyczajów było też palenie” skrobaczek” czyli mioteł
wykonanych z gałązek .Szkrobaczki moczono w smole i zapalano na znak oczyszczania z wszelkiego zła ,które musi zginąć.
Dawniej w Wielki Czwartek dzieci myły ojcu nogi ze względu na szacunek do niego i na dnie miski znajdowały monety. Wieczorem przygotowywano na Wielki Piątek krzyżyki, które
wczesnym rankiem przenoszono na pola aby zapewnić dobry urodzaj i chronić przed burzą i piorunami.
Wielki Piątek to palenie Judasza-kukła zrobiona ze słomy a potem wrzucona w ogień a wieczorem to było bez dzwonów tylko słychać było „klekotki”.
Wielka Sobota to święcenie ognia po to aby ogień nie przeniósł się na domostwa.
Wielkanoc to ważne święto w religii chrześcijańskiej obchodzone na pamiątkę
Zmartwychstania Jezusa. Symbolem odradzającego się życia jest bardzo ważne jajko, które
kiedyś barwiono naturalnie w łupinach cebuli lub ziarnkach pszenicy lub żyta.
Na Śląsku ważne jest zachowanie tradycji i zwyczajów śląskich.
